Jón Helgi opnar ljósmyndasýningu í Glerrými bókasafns Hafnarfjarðar. Í sýningunni blandar hann sínum eigin myndum saman við ljósmyndir úr fortíðinni til að gefa áhorfandanum innsýn í hvernig hann upplifir sínar persónulegu minningar á sjónrænan hátt. Með öðrum orðum – hvað hann sér þegar hann lokar augunum. Í hvert skipti birtist ný minning eða önnur svipmynd af henni. „Ég loka augunum, ég sé brosandi andlit ömmu minnar sitjandi í gamla góða hægindastólnum að prjóna enn eina ullarpeysuna. Ég sé snjókomu í næturmyrkrinu í gegnum bílglugga á 90 kílómetra hraða, við hlið mér er faðir minn, við sjáum ekki lengra en að næstu stiku….”

„Minningar eru flókin fyrirbæri. Það er svo margt sem spilar inn í þegar kemur að minningum. Sumt festist betur í minninu en annað og er alltaf ljóslifandi á meðan annað gleymist alfarið. Við höfum nánast enga stjórn á því heldur. Við höldum áfram að lifa, nýjar minningar verða til og aðrar gleymast á hverjum degi. Hvað verður um minningarnar sem við gleymum? Skiptu þær aldrei neinu máli?

Minningarnar móta okkur, allt fólkið og mismunandi umhverfi sem hefur þar áhrif. Jón Helgi veltir fyrir sér hvað það sé sem gerir fólk að því sem það sé í dag. Hvaða fólk og umhverfi hafa mótað minningar þess og hvernig það líti út í minninu. Hvað fólk sjái þegar það loki augunum.
Ábendingagátt